uLAB

urs

Administrator

Dołączył: 2021-10-24

Liczba postów: 225

STRONTU tlenek - topnik

901
STRONTU tlenek - topnik
Temat litu doprowadził mnie do receptur  szkliw b.niskotemperaturowych.No i tam właśnie trafiłem na związek,co do którego nie wiem nic,może pomożecie.

receptura jest taka:
- fryta boraksowa 72
- węglan litu 11
- węglan strontu 5
- tlenek cynku 3
- kaolin 9
temperatura 750-820 st.C, półtransparentne.
Nie ma żadnej wzmianki o kolorze szkliwa,wydaje się więc,że to kolejny topnik...Ale kto wie.

---

917

Stront - Sr - mol. 87.62 -  metal srebrzystobiały, lekki  - temp. topnienia 769°C (t.wrzenia 1384°C) - gęstość 2.54g/cm³.
bardzo aktywny chemicznie.

TLENEK STRONTU
w.chem.: - SrO - mol. 103.620
temp.topnienia: 2430°C
liniowa rozszerzalność termiczna:     0.130
właściwości: topnik
źródło: węglan strontu - SrCO3 - mol. 147.6, minerały: stroncjanit, celestyn (w ceramice niestosowane).
inne: nietoksyczny

topnik: wraz z tlenkiem wapnia, baru i magnezu zaliczany do grupy tlenków metali ziem alkalicznych. niewielka rozpuszczalność, jedyne praktyczne źródło to węglan strontu (dość drogi), używany w szkliwach jako topnik. podobny w działaniu do wapnia,  więc często przez niego zastępowany. pozostaje niezmieniony aż do temp. 1100°C, więc niestosowany w czystej formie jako topnik poniżej tej temperatury. aby zadziałał w szkliwach niskich temperatury musi być użyty w postaci fryty. niezbyt powszechny choć znany od dawna.

w szkliwach: najczęściej stosowany w szkliwach kamionkowych niższych temperatur (od 1154°C). daje szkliwa gładkie, błyszczące, odporne na spękania, o dobrej przyczepności do czerepu. dzięki niemu można uzyskać nietoksyczne szkliwa bezołowiowe i bezbarowe we wszystkich temperaturach. wzmacnia kolor.
używany z dużym sukcesem (szczególnie w Rosji) jako substytut ołowiu w szkliwach zawierających jego małe ilości. błyszczące szkliwa, dojrzewające w niskich temperaturach są możliwe gdy nie ma w nich tlenku cynku (może okazać się koniecznym wydłużenie okresu dojrzewania szkliwa -> przetrzymanie na górnym pułapie temp. wypału).
w szkliwach niskotopliwych, z powodu jego wysokiej temperatury topnienia jest najbardziej efektywny w kombinacji z innymi różnymi topnikami (jeśli użyty w postaci fryty). podobnie jak ołów pozwala na uzyskanie żywych kolorów.
szkliwa z tlenkiem strontu powinny zawierać znikome ilości wapna, nie jest to jednak konieczne w przypadku szkliw krystalicznych. podobnie jak wapno i cynk formuje matową, krystaliczną powierzchnię przy powolnym schładzaniu jeśli jest dominujący w grupie RO (-> f.Seger''a). i tu odwrotnie, duża wariacja różnych topników zmniejsza krystalizację.
małe dodatki tlenku strontu polepszają jakość powierzchni lepkich, wysokowypalanych szkliw cyrkonowych.
zastępując częściowo lub całkowicie tlenek baru strontem uzyskuje się szkliwa z wytworzoną jakościowo lepszą warstwą międzypowierzchniową przy jednoczesnej niższej ekspansji (rozszerzalności) szkliwa, jednak szkliwo może okazać się zbyt mało elastyczne, co może przynieść trochę problemów w dostosowaniu szkliwa do masy.
w reakcji z miedzią i kobaltem daje różne kolory (?)

źródło: m.in. T.Hansen - CeramicMaterials.Info + inne
opracowanie: ula.b